ตะวันรอนที่หนองหาร

โอ้ละเน้อโอ้โอโอ้ละเน้อ ผู้สาวภูไทใช่มีแต่ที่เรณู
ได้ฮักและที่ได้ฮู้คือสาวภูไทสกลนคร
ครั้งไปเที่ยวงานพระธาตุเชิงชุมได้พบบังอร
เหมือนเคยร่วมบุญปางก่อนอยู่สุดขอบฟ้าก็มาพบพาน

แดดอัสดงค่ำลงที่ฝั่งหนองหาร
เฮาสองเคยเที่ยวด้วยกันมนต์ฮักสายัณห์สวาทวาบหวาม
สายลมเฉื่อยฉิวทิวสนลิ่วโอนสอดเสียงกังวาน
เหมือนเสียงใจเฮาสาบานให้หนองหารได้เป็นสักขี

โอ้ละเน้อหัวใจดังเหมือนต้องมนต์
ท้าวผาแดงและนางไอดลให้เจอน้อง ณ แดนแห่งนี้
วอนเจ้าช่วยคุ้มฮักยั่งยืน อย่าได้หน่ายหนี
เหมือนนิยายมีอยู่คู่หนองหารคนขานกล่าวชม

แดดอ่อนคราใดหัวใจพี่สั่นสะท้าน
คิดถึงเคยฮักผูกพันคิดถึงหนองหารที่เคยรื่นรมย์
ความหลังฝั่งหนองที่เคยประครองนวลน้องแนบชม
หัวใจยังครางระงมโอ้แม่สาวสกลที่รัก