ทิดใหม่ใจเศร้า

เมื่อก่อนจากลาขวัญตายอดรัก
จำใจจำจากน้ำตาไหล
หักจิตจำจรสะท้อนในอก
น้องน้ำตาตกสะอื้นไห้

จำใจจำพรากจำว่าจากกัน
บวชเอาบุญสุนทานไม่ไปไหน
พี่พร่ำสัญญา สึกมาน้องพี่ได้ขึ้นวิมานฉิมพลีชื่นหัวใจ

เพียงหนึ่งพรรษา น้องก็มาเปลี่ยนสี
คนเราเดี๋ยวนี้เชื่อไม่ได้
พี่ถือสัญญาหวังมาเคียงคู่
สึกแล้วจึงรู้น้องเปลี่ยนดวงใจ

พี่บวชเป็นพระมุ่งธรรมมะตั้งหน้า
หวังได้บุญมา ดลจิตใจ
เมื่อสึกพระมา ยิ่งพาใจเศร้า
พบหน้านงเยาว์กลับเมินไป

ผันผ่อนให้รอเรือนหอต้องลา
พบกันหลบหน้า เป็นไปได้
พอจะนึกรู้ว่าโฉมตรูเปลี่ยนใจ
คงพบคนใหม่จึงได้เมินหน้า

วิมานในฝันต้องพลันล้มลง
คนไม่ซื่อตรง ซึ่งสัจจา
เมื่อก่อนเคยนึกสึกแล้วคงสมหมายใจชื่นชม ชื่นอุรา
เคยนึกเคยฝัน ะสุขสันต์กับน้อง
สึกมาได้ครองคู่วิวาห์

สึกแล้วผิดหวัง อนิจจังต้องเศร้า
ใครเหมือนเช่นเราคงเศร้าโศกา
สึกมานอนหนาวร้าวในจิต
ยิ่งเศร้ายิ่งคิด ทุกเวลา

คนเราเดี๋ยวนี้ไม่มีวันแน่
เดี๋ยวเปลี่ยนเดี๋ยวแปรเหมือนสายธารา
เมื่อรู้อย่างนี้บวชดีกว่าสึก
สงบใจไม่นึกคงสบายกว่า
จิตใจร้าวรวด อยากบวชสละโสด
กลัวเป็นชายแปดโบสถ์จึงไม่กล้า

ขอเตือนน้องพี่ที่มีแฟนสาว
อย่าหลงเชื่อเขา จะช้ำอุรา
รักแล้วเร็วไวรีบไปสู่ขอ
มัวผลัดมัวรอต้องเสียท่า
ดูอย่างผมนี้ช้ำชีวีจนกว่า
มัวรอรักลาจึงเสียท่าเขาเอย