วาสนาคนยาก

ศักดิ์เธอนั้นสูงดุจดังยูงทองดอกฟ้า
พี่เหมือนกอหญ้าเตี้ยต่ำยอดซบทรายดิน
ถึงเธอจะเมตตาพี่ช่วยนำช่วยชี้หนทางโสภิณ
ก็สุดถวิลโผบินทะยานขึ้นฟ้า

เกิดมายากจนดั่งคนเกิดมาเเพื่อช้ำ
เช้าสายเย็นค่ำทนกล้ำทนกลืนน้ำตา
รักที่ฐานะแตกต่างดั่งลูกกอกคว้างด้วยแรงขว้างปา
คงอีกไม่ช้าสิ้นแรงลมพาล่วงดิน

ตัดสินใจแต่งงานกับเขาไปเถิด
เขาดีเขาเลิศสมควรคู่กับโฉมฉิน
พ่อแม่ญาติมิตรคงสุขอารมณ์สมจิน
ผู้คนเล่าลือไม่สิ้นเลี้ยงลูกดีมีหน้ามีตา

อย่าห่วงพี่เลยกับการตกเป็นผู้แพ้
พี่ภูมิใจแค่มิฉุดให้เธอไร้ค่า
ได้เป็นเพียงแค่สะพานทอด
ท่าเทียบเรือจอดส่งขวัญชีวา
ก็สุขอุราสมวาสนาคนยาก

อย่าห่วงพี่เลยกับการตกเป็นผู้แพ้
พี่ภูมิใจแค่มิฉุดให้เธอไร้ค่า
ได้เป็นเพียงแค่สะพานทอด
ท่าเทียบเรือจอดส่งขวัญชีวา
ก็สุขอุราสมวาสนาคนยาก