Denizli'Den Ayrılış

Çekilip nur-u hidayet yine zindan olacak
Yine firkat, yine hasret, yine hüsran olacak
Yine sen, yaş yerine kan akıtıp ağla gözüm
Çünkü hicran dolu kalbim yine hicran olacak

Yine göç var diye Mecnuna haber verme sakın
Yine matem, yine zâri, yine efgan olacak
Açılan ol gül-ü tevhid, sararıp solsa gerek
Kapanıp kâbe-i irfan, yine viran olacak

Haber aldım ki yarın yad olacakmış bize yâr
Ne büyük yâre ki, kimler buna derman olacak
Bu büyük derd-i elemden kime şekva edeyim
İşiten nâlemi, hep ben gibi nâlân olacak

O şifa-bahş olan envarını sen çeksen eğer
Bana kim nur verecek, kim bana Lokman olacak
O temiz pak nefesin, âb-ı hayatı bu çölün
Onu dûr etme ki her fert ona reyyan olacak

Hele ol nur-u şerifin kime değmişse eğer
Küçücük zerre de olsa, meh-i tâbân olacak
O lütufkâr, o keremkâr eli öptükçe benim
Bu küçük kalb-i hazînim yine handan olacak

Bab-ı feyzinden ırak olmayı asla çekemem
Dahi nezrim bu ki canım sana kurban olacak
Nazarın erse garip başıma ey nur-u Hüdâ
Bugün artık bu hakir bendede umman olacak

Bu anasır, yüzüne her ne kadar çekse hicab
Yine haksın, buna şahit yine Kur'ân olacak
Kab-ı Kavseynden alıp dersimi bildim ki ayân
O güzel nur-u bedi', mânevî sultan olacak

Sakınıp, Feyzi-i biçareye bahs açma bugün
Yene baştan yine şeyda, yine giryan olacak