Fotia Sto Xthes

Γυρνάω τουσ δείκτεσ ανάποδα στο ρολόι οι αναμνήσεισ convoy
Μήνεσ σε κομπολόι στισ πληγέσ μου αλόη
Ο αναπτήρασ σε σκέψη στείρα είναι φωτιά στα τετράδια τα άδεια
Στα επόμενα στάδια γυρίζω σελίδα
Ήμουν στη γύρα το είδα η πολύ καλοσύνη βλάπτει
Καταιγίδα μα οι πειρατέσ δεν χρειάζονται χάρτη κινούμαστε βράδυ
Λιμάνι δεν έχουμε λιμάνι γεννηθήκαμε στον άδη γι' αυτό καίει το ρημάδι
Άσσοσ δεν μπήκα στο κοπάδι γράφω με αλφάδι είμαι βράχοσ
Δεν σπάω μα σπάει η φούντα και εγώ βγαίνω λάδι πάθοσ
Αγαπώ τον πλησίον μου και ασ είναι εναντίον μου είναι μείον του
Κρίμα στο κρύο του όχι μείον μου
Παιδιά ανήσυχα φτωχά σκεπτόμενα ταλαντούχα
Μυαλό ξυράφι βρωμοδουλειέσ σημαίνει σκούρα ρούχα
Στερηθήκαν και εκτιμάνε στισ κακουχίεσ δεν μασάνε
Δεν ψιθυρίζουν βροντόφωνα μιλάνε
Ηχεία σπάνε μπάσα βαράνε οι δρόμοι το δράμα γεννάνε
Δεν μασ συγκινούν τα παραμύθια σου μικρέ μου νάνε.
Grand finale whesky βάλε στην υγειά μασ να το πιεισ και να τουσ πεισ
Still not loving police
Σ' ένα μεγάλο χαρτάκι με μεράκι έβαλα τα πάντα
Νόμιζα για πάντα κάηκε και μου μεινε η τζιβάνα
Έτσι πάει το πράγμα η φυσική ροή τραύματα
Συνήθωσ μετά τα πολλά γέλια έρχονται τα κλάματα
Απ' τα χαμηλά στρώματα τον πόνο επ ώμου μωρό μου
Φωτιά στο χθεσ στάχτεσ βρήκαν στο δωμάτιο μου
Την πίστη οδηγό μου ότι αγάπησα το αγάπησα για πάντα
Στη μνήμη όσων χάσαμε ο στίχοσ αυτόσ λαμπάδα
Γυρνάω μπροστά στο ρολόι τουσ δείκτεσ άγριεσ νύχτεσ
Το μέλλον με τρώει τισ αμφιβολίεσ πυροβολάν βαλλίστρεσ
Φωτιά στο χθεσ στάχτεσ σκιέσ διακρίνω τη μορφή σου
Στο 'χα πει άλλο να πηδάσ ένα σώμα άλλο την ψυχή σου
Καίει η άσφαλτοσ βαριά η βροχή δίχωσ ομπρέλα
Τισ πιο μεγάλεσ πόρνεσ δεν τισ συναντάσ σε μπουρδέλα.
Ήθελα να αλλάξω τον κόσμο απελπίστηκα ζορίστηκα
Καταστράφηκα στράφηκα να αλλάξω πρώτα έμενα
Άλλαξα το θέμα χύθηκε αίμα βαθιά στον πυθμένα
Άλλαξε πρώτα εσένα τότε ίσωσ να αγγίξεισ τον καθένα.
Μάτια βουρκωμένα μαύρα σαν δάση καμμένα πόνοσ
Θλίψη μίσοσ συνδεδεμένα οδηγούν σε σένα
Το φαινόμενο τησ πεταλούδασ
Δεν αλλάζει το παρελθόν και αν το κάνεισ γυρίζει σαν χαστούκι αρκούδασ
Βγάζεισ ζόρια ντόρτια έριξεσ τη ζωή σε ζάρια
Πέσαν στόρια στο σκότοσ μόνοσ ψάχνεισ για τα χνάρια
Βρεσ τι είναι αυτό που σου λείπει σκότωσε τη λύπη
Γύρνα σπίτι σπίτι αποκαλώ το μέροσ που η καρδιά μου ανήκει
Επομένωσ ο επόμενοσ στίχοσ δεν είναι θλιμμένοσ
Χαμογελάω βαρέθηκα να είμαι θυμωμένοσ
Έχω σθένοσ μ' αυτό ερωτευμένοσ δεν είναι παιχνίδι
Έχω βάλει ψυχή και σώμα τη ζωή μου στο γαμήδι
Το γραπτό στολίδι αιώνια θα μείνει flow πιστολίδι
Η σκέψη μου κοπίδι κυλάει αίμα στο σανίδι
Αδερφοσύνη αγάπη φιλία δεν μου τα έμαθε η εκκλησία
Μου τα έμαθε η οικογένεια ο πόνοσ ο δρόμοσ και η πλατεία.
Δεν γυρνάω στο χθεσ ξέχνα το με την καμία
Έγραφα για μίσοσ και βία τωρα γραφω ιστορια