Se Thimamai

Hσουνα και εσυ παιδι απο οικογενεια φτωχη
Σε ενοχλουσε που οι αλλοι ειχαν ανεσεισ μα οχι εσυ
Εσυ δεν ειχεσ καλα-καλά ουτε χαρτζηλικι
Πεντε φιλοι κολλουσαν ψιλα για ενα τσιγαραλικι
Απο παρκο σε παρκο  απο πλατεια σε πλατεια
Ησουν μαγκακι και ετσι οι πιο μεγαλοι σε γουσταραν
Δεν αργησεσ να μπεισ στα κολπα για να βγαλεισ πιομα
Εκανεσ εξυπηρετησεισ μα οι αλλοι το πουλαγανε
Μολισ ειδεσ πωσ παει ειπεσ θα το κανω και εγω
Ειχεσ γνωριμιεσ πηρεασ αερα μισο κιλο
Το σπρωξατε σε δυο βδομαδεσ με ενα κολλητο
Το μισο εγινε ενα το ενα εγινε διπλο
Πηραν τα μυαλα σου αερα bro
Δεν σε κατηγορω ησουν ευαλωτοσ
Γεμιζεσ την τσεπη σου με το ρευστο
Και το γαμημενο ειναι γλυκο
Καινουργια ρουχα ρολοι και γουστα στα 18
Ησουν απροσεχτοσ
Ο κοσμοσ ειναι κακοσ και ζηλευει
Ενοχλησεσ μεγαλο καρχαρια που παραμονευει
Οταν σε δεσανε το πηρεσ χαμπαρι το καλοσκεφτηκεσ
Μικροσ και ονειροπολοσ αδερφουλη τζαμπα μπλεχτηκεσ
Επομενη ιστορια ησουν δυνατο παιδι οπου ξυλο φασαρια
Εκει στην πρωτη γραμμη
Η γενια του 90 σε καθε διαλειμα μπουνιεσ
Τι κοιτασ ρε πουστη
Με το παραμικρο πεφταν ψιλεσ
Και που λεσ το γουσταρεσ το ρολο του αλητη
Και συχνα πυκνα γυρνουσεσ μελανιασμενοσ στο σπιτι
Ουκ ολιγεσ ειχεσ νιωσει του ασφαλιτι το χαστουκι
Σκληρο παιδι σκληρο σαν τησ χελωνασ το καβουκι
Ορμουσεσ και κοπανουσεσ διχωσ σκεψη
Τα μουτρα αρκετων απ'το ξυλο ειχεσ καταστρεψει
Μα οτι κανεισ καποια μερα καποια στιγμη θα επιστρεψει
Η βια φερνει βια μα εσυ δεν ακουγεσ λεξη ηρεμησε
Σου λεγαν καποιο για το καλο σου στα αρχιδια σου εσυ
Μεχρι που βρηκεσ το δασκαλο σου
Αν εχεισ πολυ δυναμη πολλη παρεα η πολλη τρελα
Παντα καποιοσ θα υπαρχει που θα χει πιο πολυ απο σενα
O μονοσ τροποσ για να ζω
Ειναι να πηγαινω μπροστα
Ειδαν τα ματια μου πολλα
Γι'αυτο πεσαν χαμηλα
Και αν περπαταω σκυφτα
Εγω κοιτω ψηλα
Σε θυμαμαι σε θυμαμαι

Εσυ ησουν μικροσ και αμυαλοσ
Δεκαρα δεν εδινεσ
Αυτοι σε κερνουσαν μαλακιεσ και εσυ τισ επινεσ
Μια δυο τρεισ το τζαμπα δεν διαρκει
Και ετσι μπηκεσ στο τρυπακι να ψανχεισ καθε πρωι
Ψειριζεσ φραγκα απο τουσ γονεισ σου
Απ'τουσ φιλουσ σου ειχεσ χαθει γνωστο το story εε
Καπου το εχεισ ξαναδει
Γουσταρεσ την αλητεια δεν γουσταρεσ τα βιβλια
Μα ο δρομοσ σκληρο σχολειο στο δρομο δεν εχει αστεια
Εσυ ησουν τυχεροσ και ξεμπλεξεσ νωρισ
Βρηκεσ τροπο για να δεισ την ομορφια τησ ζωησ
Το εμαθεσ καλα το ποιημα εστω με το ζορι κριμα
Καθε μηνα αφηνεισ λουλουδι στου φιλου σου το μνημα
Με θυμασαι
Σε θυμαμαι καλα τα'χω χαραγμενα
Και απο τοτε σταζει αιμα με το μελανι στην πενα
Πουλησεσ στεγνα τουσ φιλουσ σου ιουδα για δυο τσιγαρα
Εισαι ρουφιανοσ και το να σαι ρουφιανοσ ειναι καταρα
Σε θυμαμαι και εσενα ησουν ομορφη και γλυκια
Νομιζεσ πωσ να πηδιεσε με αλητεσ ειναι μαγκια
Και ετσι γκαστρωθηκεσ μολισ στα 17
Και εσυ εψαχνεσ πατερα αλλα ο πατερασ πουθενα
Τι σε περιμενε γλυκια μου μονο εσυ το ξερεισ
Δεν σε κατηγορω απλα ηθελεσ να διαφερεισ
Δεν ειχεσ λεφτα για εκτροση που να το περιμενεισ
Και διαλεξεσ στην κολαση ενα αγγελουδι να φερεισ
Και αφου το γεννησεσ πηγε για υιοθεσια
Ιδρυμα αναδοχεσ οικογενειεσ κλασσικη ιστορια
Δεν ειμαι εγω αυτοσ που θα το κρινει αν ειναι αμαρτια
Ειμαι απ'την γενια που στο πετσι τουσ ενιωσε την βια
Σε θυμαμαι και εσενα εσυ εκανεσ φυλακη
Γαμω την τρελα μου δεν ειναι μεροσ αυτο για ενα παιδι
Μα ετσι εινα το συστημα και δυστηχωσ δεν αλλαζει
Δεν αναμορφωνει χαρακτηρα απλα καταδικαζει
Μεινε μακρια απ'το δρομο γιατι ο δρομοσ φερνει πονο
Και ο πονοσ δεν φευγει και αυτο υπευθυνα στο δηλωνω
Ημουν και γω απο τα παιδια που σιγουρα ειχαν μπλεξει
Η κοινωνια στο περιθωριο μασ εχει επιλεξει
Ολοι κανουμε λαθη ολοι ποναμε ολοι ελπιζουμε
Ολοι γκρεμιζουμε και ολοι ξαναχτιζουμε
Θα μαι διπλα σε οσουσ ειχαν τα κοτσια να ζησουν
Αληθινη ιστορια ειδα τα αλανια να δακρυζουνε