Szlak

Przez wertepy, mroczne lasy, trakt go wiedzie stary
Srebro lśni na jego plecach, rzuca nowe czary
Od zlecenia do zlecenia, znów potwora trzeba ubić
Za sakiewkę monet marną, swoją duszę zgubić

Geralt, Geralt, pośród wichrów, co gną drzewa
Idzie tam, gdzie przeznaczenie gorzką pieśń mu śpiewa
Geralt, Geralt, w jego oczach błyska stal
Samotny łowca dusz, co w sercu skrywa żal

Perun z wysoka ciska grom, Swaróg ogniem włada
Wśród korzeni starych dębów czai się zdrada
On zna każdy sekret lasu, każdy szept i znak
Choć w tłumie zawsze obcy - jego świat to jego szlak!

Geralt, Geralt, pośród wichrów, co gną drzewa
Idzie tam, gdzie przeznaczenie gorzką pieśń mu śpiewa
Geralt, Geralt, w jego oczach błyska stal
Samotny łowca dusz, co w sercu skrywa żal

A gdy noc zapada ciemna, przy ognisku siada sam
Wspomina oczy czarodziejki, co przegnać miały kłam
I choć serce ma z kamienia, czasem czuje ból
Biały Wilk, przeklęty łowca, świata tego król

Geralt, Geralt, pośród wichrów, co gną drzewa
Idzie tam, gdzie przeznaczenie gorzką pieśń mu śpiewa
Geralt, Geralt, dwa miecze, jeden cel
Przetrwać kolejny dzień w objęciach piekieł

Biały Wilk, Biały Wilk, po szlaku gna
Biały Wilk, Biały Wilk, miecz w dłoniach ma
Szary Wilk, Szary Wilk, po szlaku gna
Szary Wilk, Szary Wilk, swój los już zna