ที่ตรงนี้...ว่างเสมอ
ดอกหญ้าริมทาง
4:12ยามยามสูงยามเย็นลมเย็นพัดปลิวมา หาดจอจ้าใบไผ่ลอยปลิวไสว นกบินคืนสู่รังพากันบินเป็นคู่ บินย้อมเจ้าดูเจ้าช่างสดใส แต่ฉันนั่งซึงเหม่อลอยที่ริมหนองชาญบ้าน สู่ยามเย็นคราวใดต้องเหงาใจ นั่งมองดาวโดดเดียวมานานวันคืนก็ผ่านผ่านไปทุกวัน ก็ยังเฝ้ามองอยู่รอใครบางคนกลับ คิดถึงวันคืนที่เป็นวันวานวันนั้นที่มีเรากันและกัน เคยมีเธอเคียงข้างจับมืออยู่ชมจันทร์ ก่อนสาวบ้านนาร่างสวยเข้าเมืองไปเรียนต่อ ลาแม่พ่อจากบ้านเกิดเมืองนอน เธอเคยสัญญิงสัญญาว่าจะกลับมาสิ้นปี แต่ผ่านไปแล้วเลยปีไม่เห็นกลับมา ไปอยู่ที่ไหนแม่ดาวข้างแรมไม่เห็นว่าเธอกลับคืนย้อนมา วันนี้ฉันรออยู่รอเธอนั้นคืนกลับ พ่อก็รอแม่เจ้าก็รอทุกคนก็รอให้คืนกลับมา ไม่เห็นแม้เงาเธอจะกลับคืนมาบ้านหรือลืมบ้านแล้ว ฮือ ยามยามสูราตรีคืนนี้มีแสงงาม เปล่งวับวาวจรัสทั่วท้องฟ้า จึงฝากความคิดถึงรำพันฝากดาวถึงเธอหน่อย ว่ามีคนคอยยังรอให้เธอกลับมา ไปอยู่ที่ไหนแม่ดาวข้างแรมไม่เห็นว่าเธอกลับคืนย้อนมา วันนี้ฉันรออยู่รอเธอนั้นคืนกลับ พ่อก็รอแม่เจ้าก็รอทุกคนก็รอให้คืนกลับมา ไม่เห็นแม้เงาเธอจะกลับคืนมาบ้าน ไปอยู่ที่ไหนแม่ดาวข้างแรมไม่เห็นว่าเธอกลับคืนย้อนมา วันนี้ฉันรออยู่รอเธอนั้นคืนกลับ พ่อก็รอแม่เจ้าก็รอทุกคนก็รอให้คืนกลับมา ไม่เห็นแม้เงาเธอจะกลับคืนมาบ้านหรือลืมบ้านแล้ว ฮือ