Milord

To właśnie pan Milord
Mój Boże taki gość
Skąd pan się tutaj wziął
Czy zgubił pan tu coś
Cóż proszę siąść gdzie bądź
Niech pan rozgości się
Może pan buty zdjąć
To nie przeraża mnie
Pan pyta skąd go znam
Po prostu znam i już
Choć pan to „wielki pan"
A ja z ulicy kurz

Milordzie marnie coś
Wygląda dzisiaj pan
Ech wczoraj nie ten sam
Zupełnie inny ktoś
Widziałam jak pan szedł
Dystyngowany krok
Tak pewny dumny wzrok
I jakże władczy gest
A obok pana szła
Pod rękę właśnie Ona
Kochanka Narzeczona
Mój Boże Piękna tak

To właśnie pan Milord
Mój Boże taki gość
Skąd pan się tutaj wziął
Czy zgubił pan tu coś
Cóż proszę siąść gdzie bądź
Niech pan rozgości się
Może pan buty zdjąć
To nie przeraża mnie
Ja pana dobrze znam
Pan nie zna mnie No cóż
Bo pan to „wielki pan"
A ja z ulicy kurz

Więc panu czegoś brak
Coś jednak jest nie tak
To jakaś struna cienka
Gdzieś zaczęła pękać
Fałszywie teraz gra
A wiatr co w plecy wiał
Jak ten kapryśny szkwał
Ku obcym portom gna
Już wie pan tak jak ja
Że miłość wychuchana
Ta wiecznie rozpieszczana
Nie zawsze czysto gra

To właśnie pan Milord
Ach co za gośćno no
Po coś pan lazł w ten port
Ech po co panu to
Lecz skoro pan tu wpadł
To szczęścia miał pan moc
Że na mnie akurat
Natrafił pan w tę noc
Ja takich tu jak pan
Bawiłam nieraz i
Wspaniale będzie nam
Milordzie Skąd te łzy

No cóż to Milordzie
Proszę przestać
Proszę
Niech pan się uśmiechnie Milordzie
Jeszcze trochę
Trzeba się śmiać Milordzie
Niech pan śpiewa

Niech pan tańczy Milordzie

Tak tak trzymać

Brawo Milord