Wayla Tee Koey Mee Ther Nan Phan Pai Laew

ใต้เงาร่มไม้พระจันทร์
เสียงลมแผ่วพริ้ววิ้ววน
หวนกลับไปคิดถึงคนที่บอกลา

แววตาและรอยยิ้ม
นึกถึงโอบกอดนั้น
คำที่เคยปลอบฉันว่าเธอจะกลับมา

เวลาที่เคยมีเธอ นานผ่านไปแล้ว
จันทราสะท้อนลงมามีเพียงแค่เงาฉัน
วันวานที่ล่วงเลยมาวนเวียนอยู่อย่างนั้น
ลืมตายอมรับความจริงว่ามันจบไปแล้ว

คงถึงเวลาที่ฉันต้องอยู่กับตัวเองเสียที
ล้าลาลา หยุดพักปล่อยใจล่องตามสายลม
ให้เดือนและดาวช่วยกอดฉัน
ผ่านคืนวันที่เหน็บหนาว
และสักวันตัวฉันจะกลับมาพร้อมฟ้าวันใหม่

ผ่านมาให้เรียนรู้ ดูแลด้วยความรัก
ถึงแม้ไม่นานนักไม่เลยแต่ขอบคุณ
ให้เราได้เติบโตบนทางแห่งความจริง
เพียงทักทายส่งยิ้มให้กันหากผ่านมา

เวลาที่เคยมีเธอ นานผ่านไปแล้ว
จันทราสะท้อนลงมามีเพียงแค่เงาฉัน
วันวานที่ล่วงเลยมาวนเวียนอยู่อย่างนั้น
ลืมตายอมรับความจริงว่ามันจบไปแล้ว

คงถึงเวลาที่ฉันต้องอยู่กับตัวเองเสียที
ล้าลาลา หยุดพักปล่อยใจล่องตามสายลม
ให้เดือนและดาวช่วยกอดฉัน
ผ่านคืนวันที่เหน็บหนาว
และสักวันตัวฉันจะกลับมาพร้อมฟ้าวันใหม่

คงถึงเวลาที่ฉันต้องอยู่กับตัวเองเสียที
ล้าลาลา หยุดพักปล่อยใจล่องตามสายลม
ให้เดือนและดาวช่วยกอดฉัน
ผ่านคืนวันที่เหน็บหนาว
และสักวันตัวฉันจะกลับมาพร้อมฟ้าวันใหม่

จะกลับมาพร้อมฟ้าวันใหม่