Błękit

Jasny kolor nieba
I płycizny Narwi
Mają ton

Czasem przyłapane
Rozmarzone patrzą
W stronę mą

Może nic nie znaczyć
Ten korowód spojrzeń
Który ślesz lecz czy już wiesz

Że to tu przed sobą
Masz Wszystko
co widzieć chcesz

Przypadkowy dotyk
Całym ciałem wstrząsa nagły dreszcz

Jak trzęsienie ziemi
Na gorącej skórze zimny deszcz

Ciężko wytłumaczyć
Co odczuwa ciało
Kiedy tak bliziutko mnie

Pojawia się ktoś kogo
Calutką sobą znać chcę

I choćby to musiało nam wystarczyć, to już ta
Namiastka Ciebie posmak szczęścia ma
Nic więcej mi nie trzeba, byle znów zobaczyć Cię…

Może się okazać,
Że to było pudło, gruby błąd
Rozmarzeni głupcy,
Zbyt głęboka woda, silny prąd

Ale gdyby jednak
Wszystko się zgadzało,
Miejsce, czas, Ty, jak i ja
To chyba nic prostszego,
To nasze dwa razy dwa

I choćby to musiało nam wystarczyć, to już ta
Namiastka Ciebie posmak szczęścia ma
Nic więcej mi nie trzeba, byle znów zobaczyć Cię…

A jeśli już, musi tak być
Że przyszło nam osobno żyć
To przecież wciąż zostaje noc
Którą możemy razem śnić.