My, „Artyści”

Masz mnie na wyciągniecie rąk
Zaraz odejmie ci mowę
Nie ma przy mnie miejsca i dobrze, bo
Zapewne boisz się podejść

Słyszę, że przypominasz mnie
Jakoś nie widzę podobieństw
Tylko ja zasiadam na balkonie, sama
I zamykam się w sobie

Tylko my, "artyści" mamy po co istnieć, mamy o co płakać
Tylko my, "artyści" rozumiemy wszystkie transcendencje świata

Nie to co wy
Nadzwyczajnie normalni, bezbarwni, nijacy i żadni
A ja jestem echem, pół oddechem piekieł
Więcej niż człowiekiem

Masz mnie na wyciągnięcie rąk
Dopóki cię nie wygonię
Jestеm smutna, wrażliwa na całe zło
A ciebie niе ma co boleć

Rzadko latam, bo wstydzę się klaszczących przy lądowaniu
Tylko ci w przebraniu i tamci na scenie zasłużyli na fanów

Tylko my, "artyści" mamy po co istnieć, mamy o co płakać
Tylko my, "artyści" rozumiemy wszystkie transcendencje świata

Nie to co wy
Nadzwyczajnie normalni, bezbarwni, nijacy i żadni
A ja jestem echem, półoddechem piekieł
Więcej niż człowiekiem

Tylko my, "artyści" mamy po co istnieć, mamy o co płakać
Tylko my, "artyści" rozumiemy wszystkie transcendencje świata

Nie to co wy
Nadzwyczajnie normalni, bezbarwni, nijacy i żadni
A ja jestem echem, pół oddechem piekieł
Więcej niż człowiekiem