Zloty Rak

Czy znacie tę fregatę
Złoty Rak
To jest wspaniały statek
Złoty Rak
A skarby które mieści jego luk
Tylko jeden Bóg by wyliczyć mógł

Najlepszych ma żeglarzy
Złoty Rak
Któż wątpić się odważy
Że jest tak
Przez południowych mórz daleki szlak
Wędruje dookoła świata Złoty Rak

Lecz chociaż tak go chwalę
Nie dla mnie te korale
Szmaragdy i opale
Z dalekich mórz

Nie moja ta fregata
Jak morski ptak skrzydlata
Co z dalekiego świata
Powraca już

I dla mnie też coś wiezie
Złoty Rak
Maleńka rzecz a bardzo
Mi jej brak
To moje serce które kiedyś skradł
Marynarz z tej fregaty pięknej Złoty Rak

Był hen u świata kresu
Złoty Rak
I nie powrócił z rejsu
Złoty Rak
Czy nocą na zdradziecką rafę wpadł
Czy go wepchnął w wir niepomyślny wiatr

Nie będę płakać po nim
Ani dnia
Codziennie statki toną
Tu i tam
A czy nade mną się użalił kto
Że z moim sercem poszedł Złoty Rak na dno

Dziś nawet tamten młodzik
Już przestał mnie obchodzić
Nikczemny podły złodziej
Co serce skradł

Już mi to obojętne
Ni nocą ani we dnie
On także łzy niejednej
Już nie jest wart

I sama nie wiem czego
Szukam tu
Na pustym morskim brzegu
Dzień po dniu
I na widnokrąg ciemny patrzę tak
Jak gdyby zaraz miał nadpłynąć Złoty Rak
Jak gdyby miał powrócić Złoty Rak