Śwagry

Nie od dzisiaj to wiadomo
Że jak ludzie powiadają
Chodzi Jaśko do Marysi
I nazywa swą kochaną

Nie od dzisiaj też są znane
Wdzięki owej Marysieńki
Krasne usta miała miła
Których nikomu nie skąpiła

Pewnej nocy Jaśko kroczy
Śród ciemnego ogrodu
Niecierpliwymi szuka oczy
W oknie miłej widoku

Marysieńka usłyszała
Jaśka rzewne wołanie
I chyżo przerwać musiała
Macieja całowanie

Maciej wzburzył się niemało
Na Jasień kowe ćwierkoty
Rzyć przez okno wypiął całą
W odpowiedzi na zaloty

A że światła było mało
Jaśko się nic nie dopatrzył
Całował co w oknie stało
Lecz nie nazwał
Swą kochaną

Ta historia morał taki niesie
Nie całuj gdy nie wiesz
Co w ciemności kryje się