นิทานหิ่งห้อย

ไขว่คว้าหาทางหลุดพ้นในคืนมืดมนไร้จันทร์
ดูแววตาคู่นั้นหมดสิ้นกำลังก้าวไป
หิ่งห้อยเห็นแมงมุมสาวเจ้าเดินหลงทางไกล
ช่างดูโชคร้ายจึงเกิดความสงสาร

อาสาช่วยส่องนำทางให้แสงในความมืดมน
ใช้แสงวุ่นวุ่นวนวนได้เห็นแมงมุมหนาวสั่น
ทุ่มเททั้งกายใจขอทำหน้าที่แทนจันทร์
ให้แมงมุมนั้นได้กลับบ้านปลอดภัย

กลายเป็นหัวใจวิ่งทอใยสัมพัน
ไม่รู้ว่าความรักนั้นเกิดตอนไหน
ถึงจะไม่รู้ตัว
แต่รู้ว่าฉันสุขใจ
ยามเป็นแสงไฟส่องนำทาง

ก็รู้ว่าเราต่างกันไม่ช้าก็คงห่างไกล
แต่เสียงหัวใจสั่งปีกบางบางให้บินเถอะนะบินไป
ถึงแม้แสงไฟจะจางไม่รู้จะดับลงตรงไหน
ก็พร้อมพาเจ้าไปเจ้าแมงมุม
อู้วฮู้ฮูฮู (นะนานานา ฮ้า)

แต่แล้วทุกอย่างก็ฟ้องเมื่อลอยล่องมาถึงรัง
ตัวและปีกบางบางถูกรั้งพัวพันสายใย
หิ่งห้อยเห็นแมงมุมร่าเริงก็หลงดีใจ
ไม่ได้เผื่อไว้ว่ามันคือลางร้าย

ก่อนความรู้สึกสุดท้ายจะลบเลือนไปนิรันดร์
ก่อนที่คมเขี้ยวจะฝังก่อนรักจะจางหายไป
ได้เรียนรู้ความจริงไม่มีชีวิตใดใด
ไปกันได้ไกลเมื่อจุดหมายต่างกัน

กลายเป็นหัวใจวิ่งทอใยสัมพัน
ไม่รู้ว่าความรักนั้นเกิดตอนไหน
ถึงจะไม่รู้ตัว
แต่รู้ว่าฉันสุขใจ
ยามเป็นแสงไฟส่องนำทาง

ก็รู้ว่าเราต่างกัน ไม่ช้าก็คงห่างไกล
แต่เสียงหัวใจไม่เคยทวงถามสิ่งที่ได้ทุ่มเทไป
สุดท้ายแสงไฟซีดจางพลันแสงสว่างมืดดับไป
ดับแสงลงบนใยเจ้าแมงมุม
ฮูอู้อูฮูฮูจือ โอ้โฮ้โฮจือ นานานานานาอียาอีย่า

ก็รู้ว่าเราต่างกัน ไม่ช้าก็คงห่างไกล
แต่เสียงหัวใจไม่เคยทวงถามสิ่งที่ได้ทุ่มเทไป
สุดท้ายแสงไฟซีดจางพลันแสงสว่างมืดดับไป
ดับแสงลงบนใยเจ้าแมงมุม

โอ้โอโฮ อู้วอูว