หนุนขอนต่างแขน

เมื่อก่อนจะนอน
สุดอาวรณ์หนุนขอนต่างแขน
ก่อนเคยได้นอนกอดแฟน
เคยหนุนแขนแทนหมอนทุกคืน
ต้องมาแรมรอนนอนกลางป่าผวากอดปืน
นึกว่านางใกล้สางพอตื่น
กลายเป็นปืนสะอื้นอาวรณ์

ตำรวจชายแดน
ต้องจากแฟนแสนรักหักใจ
ตระเวนเข้าแนวป่าไพร
หวาดหวั่นไหวอาลัยขวัญอ่อน

พี่นอนกอดปืน
น้องทรามชื่นคงนอนกอดหมอน
ยามนิทราผวาอาวรณ์
ใจร้าวรอนนอนเหม่อเพ้อฝัน

ป่าดงพงพฤกษ์
พอยามดึกแสนเงียบสงัด
แว่วเสียงลมพัด
โบยสะบัดพี่นอนหนาวสั่น

น้ำค้างกลางไพร
หยดจากใบไม้คล้ายเธอรำพัน
ตชด เฝ้ารอคืนวัน
จูบรับขวัญกำนัลแก้วตา

ตีหนึ่งสองสาม
ถ้าอยู่ยามพี่นี้สุดหงอย
ต้องยืนหัวใจเลื่อนลอย
สุดเหงาหงอยคอยนับเวลา

อยู่ยามเดียวดาย
มีภาพถ่ายที่เธอให้มา
เป็นเพี่อนใจไว้ดูต่างหน้า
ดูภาพทุกครายามเมื่อคิดถึง