ชีวิตไอ้ธรรม

ไม่มีอีกแล้วคนชื่อไอ้ธรรม
บ้านในสลัมหลังนั้นมันไม่กลับมา
ทิ้งซอยน้ำเน่าบ้านเช่าที่แพงหนักหนา
หนีจากเมืองฟ้าที่คนเขาว่าเจริญ

ซอยนี้ไม่มีคนชื่อไอ้ธรรม
ชายตัวดำดำผิวกร้านทำงานแลกเงิน
หนักเอาเบาสู้ทนอยู่ในเมืองเจริญ
สังคมกลับเมินคนซื่อที่ชื่อไอ้ธรรม

ตอนมันอยู่เป็นผู้ที่มีน้ำใจ
เพื่อนฝูงทุกข์ยากสิ่งใดไอ้ธรรมช่วยได้ทุกยาม
เพื่อนสุขมันสุขเพื่อนทุกข์มันก็ทุกข์ตาม
ได้เพียงความช้ำตอบแทนมันแสนเศร้าใจ

ไม่มีอีกแล้วคนชื่อไอ้ธรรม
ไปกับความช้ำหนีหน้าไม่ลาบอกใคร
เพราะมันรู้ว่าไม่มีคนมาอาลัย
ไม่รู้เป็นตายจากไปไหนเล่าไอ้ธรรม

ไม่มีอีกแล้วคนชื่อไอ้ธรรม
ไปกับความช้ำหนีหน้าไม่ลาบอกใคร
เพราะมันรู้ว่าไม่มีคนมาอาลัย
ไม่รู้เป็นตายจากไปไหนเล่าไอ้ธรรม