Baj

می سوزم و می سوزم، با زخم تو می سازم
با هر غزل چشمت من قافیه می بازم
من قافیه می بازم

پیش از تو فقط شعرم معراج غرورم بود
ای از همه بالاتر اینک به تو می نازم
اینک به تو می نازم

این سفره خالی را تو نان غزل دادی
ای پر برکت گندم من از تو می آغازم
من اهل زمین بودم، فواره نشین بودی
با دست تو پیدا شد بال همه پروازم
از شبنم هر لاله اسب و کوزه پر کردم
با عشق تو را دیدن تا اوج تو می تازم

می سوزم و می سوزم، با زخم تو می سازم

هیهای مرا بشنو، اسب و من و دل خسته
من چاوش بی خویشم، با هق هق آوازم
راه سفر عاشق، از گردنه بندان پُر
نامردم اگر از خون، این باج نپردازم
می سوزم و می سوزم، با زخم تو می سازم
(راه سفر عاشق، از گردنه بندان پُر)
(نامردم اگر از خون، این باج نپردازم)
می سوزم و می سوزم، با زخم تو می سازم