បំណុលកម្ម

ឱ! ប្ដីសម្លាញ់ ម្ចាស់ជីវិតអូន
គ្មានមេត្តាកូន ដែលនៅក្មេងវ័យ
អូនធ្លាប់បម្រើកូន និងម្ចាស់ប្ដី
ថ្នាក់ថ្នមរាល់ថ្ងៃ ឥតបីឃ្លាតឃ្លា

អូនអើយ! នេះហើយ ជាបំណុលកម្ម
យើងត្រូវតែទ្រាំ កុំបីរុញរា
ទោះបីឈឺចាប់ ក្តៅ ឬរងា
កុំបីពុំងា គិតបងធ្វើអ្វី

គួរអូនរីករាយ ទទួលមគ្គផលអឺអឺយ
ដែលស្រីបានផ្ដល់ ចំពោះរូបប្ដី

ប៉ុន្តែធ្វើម្ដេច ចិត្តធ្លាប់ភក្ដី?
ឱ្យអូនភ្លេចប្ដី ស្រីស៊ូមរណា

ព្រាត់កូនអឺព្រាត់ប្ដី ក្នុងន័យទឹកភ្នែក
ដូចគេបំបែក ពុះញែកឱរា

ទ្រាំទៅណាស្រី កុំបីសោកា
រូបបងសុំលា ពុំងាសិនហើយ

កូនម្ដាយ កូនម្ដាយ... ឱ្យម្ដាយទៅផង