Cisza Ciężka Jak Ołów

Szara wstęga drogi jeszcze pamięta nasze kroki,
Gdzie szeptały brzozy i szemrały górskie potoki.
Teraz szumi wiatr, co z liści dawno strząsnął rosy,
Wplata w moje warkocze pierwsze srebrne włosy.
Gdzie jesteś, ukochany?
Noc pyta, ranek wita,
Cisza jak ołów ciężka,
Odpowiedź w mroku skryta.
Na zgliszczach domu dziś tylko czarny kruk zasiada,
Zardzewiały miecz o dawnej chwale opowiada.
Patrzę w szary świt, co w oknach pustką się przelewa,
Tylko martwa ziemia pieśń żałobną o nas śpiewa.
Gdzie jesteś, ukochany?
Noc pyta, ranek wita,
Cisza jak ołów ciężka,
Odpowiedź w mroku skryta.
Wiatr niesie zimne słowa,
Obietnice jak kruche szkło.
Czy twoja droga daleka?
Czy dawno zgasło zło?
Gdzie jesteś, ukochany?
Noc pyta, ranek wita,
Cisza jak ołów ciężka,
Odpowiedź w mroku skryta.