Canada

ยังจำได้เสมอ
เมื่อก่อนเรานั้นทำบุญด้วยกันทุกปี
ที่เคยสาบาน ว่าจะรักกันจนตาย
ขอพรให้เราสอง
ปิดทองลงรักสองเราเหนือกาลเวลา
ก่อนเธอจะไป ที่แคนาดาห้าปี

แต่ความคิดถึงยังคงคืบคลานข้ามขอบฟ้า
ความรักค้างคาเคล้าคลอในใจ
ยังคงเฝ้าคอย แค่เธออย่าคิดมีใคร

มันก็สายไป
ทำบุญไม่ถึง มิพอจะรั้งเธอเอาไว้
รักมันแพ้ทางไกล
แล้วมันก็สายเกินไป
เธอกอดความฝันดินแดนที่แสนไกล
ทำบุญเท่าไรก็ไปไม่ถึงแคนาดา

วันใดที่เธอเหงา
มองนาฬิกา ของขวัญที่ฉันให้เธอ
มันแปลว่าเรา จะมีเวลาให้กัน
รู้ดีว่าบุญไม่ถึง
จะฝากบุญขึ้นเครื่องบินไปขอเธอคืนมา
จะทำเท่าไร ก็เพียงแค่คนงมงาย

จบจากวันนั้น จึงต้องจำใจจากลา
จูบสุดท้ายหวนมาจองจำในใจ
เมื่อเธอจืดจาง หมดทางจะรักกันใหม่

มันก็สายไป
ทำบุญไม่ถึง มิพอจะรั้งเธอเอาไว้
รักมันแพ้ทางไกล
แล้วมันก็สายเกินไป
เธอกอดความฝันดินแดนที่แสนไกล
ทำบุญเท่าไรก็ไปไม่ถึงแคนาดา

สายไป
ทำบุญไม่ถึง มิพอจะรั้งเธอเอาไว้
รักมันแพ้ทางไกล
แล้วมันก็สายเกินไป
เธอกอดความฝันดินแดนที่แสนไกล
ทำบุญเท่าไรก็ไปไม่ถึงแคนาดา

สายไป
ทำบุญไม่ถึง มิพอจะรั้งเธอเอาไว้
รักมันแพ้ทางไกล
แล้วมันก็สายเกินไป
เธอกอดความฝันดินแดนที่แสนไกล
ทำบุญอยู่ไทย แต่ไปไม่ถึงแคนาดา