ทุกข์ร้อยแปด

โอ๊ย กลัวแล้วตายแล้วกลัวแล้วเจ้าข้า
ความทุกข์เจ้าขาเวทนาลูกบ้าง

ยากดีมีจนละก็ไม่พ้นกองเวร
ทุกข์ยากทุกข์เย็นไม่วายเว้นหม่นหมาง
ดินฟ้าเหี้ยมโหดโกรธเคืองเกลียดชัง
ไม่สงสารลูกช้างโถช่างกระไร

เกิดเป็นคนจนก็ต้องทนอดออม
แต่งตัวออมชอม ยอมทุกข์ทนได้
ทุกข์อดทุกข์อยากลำบากลำบน
ทุกข์เกิดมาจนบ่นไปไฉน

ข้าวสารกรอกหม้อจะไปขอทานใคร
ทนหิวทนโหยโอ๊ยโอยปวดใจ
อยากจนอยากจนเสียเมื่อไร
อยากกอดเข่าร้องไห้ละทุกข์ไม่มีกิน

เกิดเป็นชาวนาโถต้องหน้าดำ
ลำบากตรากตรำจำทุกข์ทั้งสิ้น
หากเทวดาละฝนฟ้าอำนวย
ก็เหมือนได้ช่วยละหมดหนี้หมดสิน

ถ้าฝนสั่งฟ้าลงมาสู่ดิน
นาล่มที่ไหนละไม่มีข้าวกิน
ต้องแต่งตัวแต่งตัวขาดวิ่น
ทุกข์ไม่สร่างสิ้นนอนกับดินกินกับทราย

ทุกข์ มีรักมีสุขมีทุกข์ยังหนัก
ที่ไหนมีรักละมีทุกข์ง่ายง่าย

ทุกข์รูปไม่หล่อละทุกข์พ่อไม่รวย
ละทุกข์แฟนไม่สวยสำรวยเฉิดฉาย
ทุกข์ไร้เงินแสนทุกข์แฟนกลับกลาย
สาวแก่แม่หม้ายทุกข์ชายไม่แล

อนึ่งคนทนทุกข์จนมีลูกมีเต้า
กินเกลือคลุกข้าวอยู่จนเถ้าจนแก่
เกิดมีลูกชายหวังใจจะได้บวช
ชาวบ้านก็สวดกันกระแหนะกระแหน

พ่อนาคเนื้อหอมสาวมาตรอมติดแจ
กลัวไม่พ้นพรรษาละสีกาชะแง้
ห่วงบ้านห่วงบ้านจะแย่
เพราะสีกาท้องแก่ทุกข์แย่เชียวนะคุณ

เกิดเป็นผู้หญิงละทุกข์ยิ่งกว่าใคร
ทุกข์น่าเห็นใจ วุ่นวายว้าวุ่น
เกิดเป็นลูกเลี้ยงแม่เลี้ยงก็ด่า
ละทุกข์โศกไม่ซาเขาด่าว่าเฉียวฉุน

พอหลงเมียน้อยพลอยลืมบาปบุญ
จะรีบมีผัวละทุกข์กลัวขาดทุน
แม่เอยแม่เอยแม่คุณ
ตักบาตรทำบุญเอาไว้เถิดสบาย

โอ๊ย แต่ฉันมีทุกข์ มีทุกข์มากกว่า
ทุกข์นักทุกข์หนา เบื่อระอาแหนงหน่าย

ทุกข์ไม่อยากมีลูก ทุกข์ไม่อยากมีเมีย
กลัวลูกดกยั้วเยี้ยละทุกข์เมียจะหาย
สาวสาวหนุ่มหนุ่มกลุ้มจริงกลุ้มใจ
ทุกข์ไม่อยากตายทุกข์จังธรรมดา
ทุกข์จังทุกข์จังธรรมดา
ทุกข์จังทุกข์จังธรรมดา

โอ๊ย แต่ฉันมีทุกข์ มีทุกข์มากกว่า
ทุกข์นักทุกข์หนา เบื่อระอาแหนงหน่าย

ทุกข์ไม่อยากมีลูก ทุกข์ไม่อยากมีเมีย
กลัวลูกดกยั้วเยี้ยละทุกข์เมียจะหาย
สาวสาวหนุ่มหนุ่มกลุ้มจริงกลุ้มใจ
ทุกข์ไม่อยากตายทุกข์จังธรรมดา
ทุกข์จังทุกข์จังธรรมดา
ทุกข์จังทุกข์จังธรรมดา