Prawdziwe Łóżko

Zdjąłem buty w przedpokoju – znajomy stuk drzwi
W powietrzu czuć zapach domu, nie trzeba już nic mówić
Nie gra radio, nie gra Spotify – grają wspomnienia
Wchodzę do pokoju i wiem – to miejsce nie zadaje pytań
W kącie biurko, trochę kurzu, zasłony te same
Ale łóżko jak tron – czekało jakby wiedziało, że wrócę z dramy
Rzuciłem się na nie, jakbym wracał z bitwy
I pierwszy raz od tygodni nie miałem potrzeby się kryć w ciszy

To prawdziwe łóżko – nie z Ikei, tylko z serca
Tutaj śpią sny bez strachu, a nie lęk na wersach
To prawdziwe łóżko – zna moje łzy i śmiech
Tu zasypiam jak dziecko, choć mam dorosły wiek
To prawdziwe łóżko – pachnie jak dzieciństwo
Jak proszek do prania, jak spokój i ciepło
To prawdziwe łóżko – bez wielkich planów
Tylko ja i noc... i brak ekranów

W nowym mieszkaniu nie czułem nic – tylko puste powietrze
Tutaj czuć przeszłość, emocje, co noszą znajome dreszcze
Poduszka jak ramie mamy, koc jak taty dłoń
A cisza... nie boli już – tutaj to tylko tło
Nie ma prestiżu, nie ma wolności
Ale jest zrozumienie, co koi bardziej niż 5G i możliwości
I choć wiem, że wrócę kiedyś do dorosłości na nowo
To dziś mówię sobie: "odpocznij, tu jesteś gotów znowu."

To prawdziwe łóżko – nie z Ikei, tylko z serca
Tutaj śpią sny bez strachu, a nie lęk na wersach
To prawdziwe łóżko – zna moje łzy i śmiech
Tu zasypiam jak dziecko, choć mam dorosły wiek
To prawdziwe łóżko – pachnie jak dzieciństwo
Jak proszek do prania, jak spokój i ciepło
To prawdziwe łóżko – bez wielkich planów
Tylko ja i noc... i brak ekranów

Nie zawsze trzeba być silnym
Czasem trzeba po prostu... wrócić do siebie