O Tych, Co Się Za Pewnie Poczuli

Wirują, wirują tysiące szprych
W kole fortuny, matuli
Ta balladka jest o tych
Co się za pewnie, poczuli

Raz jeden gość w karty grał
W brydża, pokera, czy wista
I układ, wspaniały miał
Lecz kart, zbyt mocno nie ściskał

Wtem światło trach zgasił ktoś
Karcięta z rąk mu wyrwano
Do dzisiaj, pechowy gość
Wspomina szansę przegraną

Bo wirują, wirują tysiące szprych
W kole fortuny matuli
Ta balladska jest o tych
Co się, za dobrze poczuli

Choć wspaniały był start
Nim koniec uwieńczy dzieło
Już zamieniło się w marny żart
Co się tak pięknie zaczę-ę-ło

Kierując w niełatwy czas
Na przykład autem czy krajem
Zapinaj pas, szanuj gaz
Gdy stromej drogi gnasz skrajem

Uważaj na śliski bruk
I nie poświstuj w euforii
Gdy auto mknie w szosy łuk
Gdy kraj wchodzi w zakręt historii

Bo wirują
W kole fortuny matuli
Ta balladska jest o tych
Co się za pewnie poczuli

Bo choć wspaniały był start
Nim koniec uwieńczy dzieło
Już zamieniło się w marny żart
Co się tak pięknie zaczę-ę-ło

W związku z czym na przyszłość
Pamiętajmy, że

Że kiedy grają co świt
Ambicje twe niespożyte
Gdy idziesz na górski szczyt
Zrób sobie obóz pod szczytem

Tam przemyśl kolejny plan
A teraz schodzę wam z oczu
Bym w tej balladce i ja
Też się za pewnie nie poczuł