ช้างกับงูเขียว

โอ้ว่าเจ้าช้างพลาย เขาเปรียบชายกำลังรุ่นหนุ่ม
โอ้ว่าแม่งูเขียว ตัวเล็กนิดเดียวเปรียบหญิงน่ากลุ้ม
เลี้ยวเลาะเซาะซุ้ม ส่วนช้างเดินดุ่มไล่เธอไม่ทัน

เอ้ย โอละหน่าย ใครร้อยเล่ห์ถ่ายเทกัน
เหลือที่จะรำพัน อันหญิงนั้นเช่นกันงูเขียวไวไฟ

อันผู้ชายเปรียบดังช้างที่ร่างใหญ่ จะวิ่งไล่งูเขียวเอี้ยวไม่ไหว
แม่งูเขียวหลบลี้หนีว่องไว ทำอย่างไรก็ไล่เธอไม่ทัน
ปากว่ารักอย่างนี้รักอย่างโน้น พอเราพ้นนารีก็เหหัน

หนึ่งเป็นสอง สองเป็นสามตามไม่ทัน กังหันนั้นหมุนเร็วยิ่งช้าไป
ปากก็พูดว่าไม่ลืม
ปากก็พูดว่าไม่ลืมหรอกน้ำบ่อ อีกข้าวห่อท้องนาจะหาไหน
พอได้อยู่เมืองกรุงก็เปลี่ยนใจ กินไม่ได้น้ำบ่อคอระบม

จึงได้เปรียบผู้หญิงเช่นงูเขียว ตัวนิดเดียวว่องไวชื่อได้สม
ช่างเปรียบชายที่แสนใหญ่ไร้คารม มีแต่ตรมถูกหญิงหลอกบอกแล้วอาย
บางคนรวยเหลือล้นคนยกย่อง ถ้าพี่น้องออกปากยากเหลือหลาย

ถ้าผู้หญิงออกปากไม่เป็นไร เอาเท่าไรบอกป๋านะคนดี
แม่งูเขียวลอกคราบเสียราบเรียบ พอช้างเงียบเดินซึมแม่งูหนี
จำเอาไว้เป็นชายต้องชาตรี อย่าเสียทีหญิงนักควักลูกตา