เสียงเรียกจากหนุ่มไทย

ยามเมื่ออยู่ห่างเธอ ฉันนอนละเมอถึงเธอไม่วาย
อยากจะผูกคอตายที่บนยอดไม้ วันละหลายหลายครั้ง
ตั้งแต่พี่ไปรบ พบเธอครั้งโน้นเหมือนถูกมนต์ขลัง

กลับมานอนละเมอเพ้อเสียจนจิตพะวัง
คิดถึงความหลังคราครั้งเราร่วมรักกัน
อยู่ที่แดนแคว้นแห่งเวียดนาม

ตั้งแต่จากเวียดนามมาถึงเมืองไทยพี่ผ่ายผอม
สุดระทมตรมตรอม คิดถึงโฉมยงทุกชั่วโมงยาม
พี่ต้องทนเงียบเหงาทั้งเย็นและเช้า ดวงจิตวาบหวาม

วันทั้งวันคืนทั้งคืนยามจะนอน
อาวรณ์เพ้อครวญถึงแม่สาวเวียดนาม
คนงามของทหารหนุ่มไทย

ตั้งแต่จากเวียดนามมาถึงเมืองไทยพี่ผ่ายผอม
สุดระทมตรมตรอม คิดถึงโฉมยงทุกชั่วโมงยาม
พี่ต้องทนเงียบเหงาทั้งเย็นและเช้า ดวงจิตวาบหวาม

วันทั้งวันคืนทั้งคืนยามจะนอน
อาวรณ์เพ้อครวญถึงแม่สาวเวียดนาม
คนงามของทหารหนุ่มไทย