ลูกสาวพ่อเสือ

บุญตาหรือวาสนาก็ไม่รู้
มาพบโฉมตรูซ่อนอยู่ในพงพนา
ไม่ใช่นางไม้ไม่ใช่แม่เทพธิดา
น้องเป็นชาวป่าที่สวยกว่าสาวกรุง

ปากไม่แดงทั้งแป้งไม่ผัด
ผมก็ไม่ดัดสวมซิ่นถุง
อยากจะชวนน้องเข้าในกรุง
คุณอาคุณลุงเห็นเธอจะต้องกลืนน้ำลาย

เขาว่าพ่อเธอนั้นดุเหลือ
อดีตเป็นเสือฆ่าคนง่าย
พอได้ฟังแล้วก็ใจหาย
ไม่ใช่กลัวตายแต่ก็ไม่กล้าลอง

คนงามมักซ่อนอยู่ตามไร่อย่างนี้
มาพบของดีได้แต่เพียงยิ้มมอง
ก็พ่อเป็นเสือเหมือนจรเข้ขวางคลอง
ขืนไปแตะต้องเดี๋ยวพ่อก็ส่องด้วยปืนยาว

เขาว่าพ่อเธอนั้นดุเหลือ
อดีตเป็นเสือฆ่าคนง่าย
พอได้ฟังแล้วก็ใจหาย
ไม่ใช่กลัวตายแต่ก็ไม่กล้าลอง

คนงามมักซ่อนอยู่ตามไร่อย่างนี้
มาพบของดีได้แต่เพียงยิ้มมอง
ก็พ่อเป็นเสือเหมือนจรเข้ขวางคลอง
ขืนไปแตะต้องเดี๋ยวพ่อก็ส่องด้วยปืนยาว