ทหารห่วงแฟน

อ้ายอยู่เวรหน้ากองมองภาพถ่าย
เจ้าฝากอ้ายต่างหน้าเมื่อคราเหงา
ยืนวาดภาพพจน์เพียงเดาเดา
ครั้งสองเรานั่งเล่นข้างกองฟาง

เดือนหงายพี่ชายยังเย้าหยอก
จะช้ำชอกแก้มนวล จะหมองหมาง
เธอเอามือปกป้องแก้มสองทาง
คิดเห็นปากบางบางอยากจะจูบสักที

มาคราวนี้มันเหลือเพียงรูปถ่าย
กับจดหมายก้านนั้น
พอได้อ่านทวน
จบครบถ้วนกลับมาอ่านอีกทีสอง

ไปรษณีย์ตราจอง
น้องใส่ซองสีฟ้า
หวลถึงหน้ากลับมามองภาพเด่น
ทหารเกณฑ์ห่วงบ้าน
แต่งานหยุ่งดั่งไหม

ตัวไกลหัวใจพี่ยังอยู่
ยอดชู้เจ้าเปลี่ยนใจหรือไรหนอ
สองปีน้องจ๋าตั้งตารอ
รู้ไหมหนอว่าพี่ห่วงเจ้าเหลือเกิน

เข้าเวรเห็นสาวมาเดินผ่าน
ลูกนายพันนายพลใส่ชุดเขิน
สายตาของพี่ได้เผชิญ
แต่บังเอิญดูต่างหน้าไม่ได้เลย

ใครสวยแค่ไหนไม่เหมือนเจ้า
รักเก่าคิดถึงจึงเฉลย
น้องอยู่หลังห่วงบ้างไหมแม่ทรามเชย
ห่วงจังเลยจึงส่งเสียงลอยลม

บางวันก้มมองดูภาพถ่าย
คือภาพยิ้มให้อ้ายบางครั้งคิดหลาย
คิดฮอดฮ้ายยามพักผ่อนนอนเย็น

เป็นเวลาหลับใหลผู่อื่นนอนเบิดเกลี้ยง
เหลือเพียงอ้ายใจฉงนฮ้อยเหล่า
คิดบ่เซาอยู่เรื่อยย่านแฟนอ้ายเปลี่ยนใจ

คิดไปคิดมาน้ำตามันตก
ในหัวอกร้อนเร้าดั่งไฟเผา
ป่านนี้คงหลับเป็นสุขแล้วแฟนเรา
หรือว่าเขาคุยแฟนแสนดีใจ

ที่รักจ๋าอย่าเพิ่งลืมพี่เสียก่อน
พักผ่อนจะไม่ย้อนหนีไปไหน
แก้มหอมน้องอย่ายอมมอบให้ใคร
จงเก็บไว้รอพี่ทหารเกณฑ์

เห็นไผเว้ามาสำออยเกี้ยวก่าย
เขาสิหล่อกว่าอ้ายให้ใจมั่นอย่าลืม
ฟ้าครึ้มครึ้มใจพี่ห่วงอาวรณ์
ตอนถือปืนยืนเวรอ้ายคิดเห็น
แต่แฟนอ้าย