Altaria

Z desek przegniłych ołtarze stawiali
By ogień wieczny zapłonął
W śmierć nieskończoną  zanurzyć kazali
By upodlić i ducha wyzionąć

Na gnicia wiecznego
Pastwę skazali
By utopić się na zawsze
W jego stęchłej krwi
W jego krwi

Ciała niewiernych do dołów wrzucali
Ogniem wiecznym uparcie straszyli
Za winy nie swoje przepraszać kazali
I błagać o łaskę przebaczenia

Na gnicia wiecznego
Pastwę skazali
By utopić się na zawsze
W jego stęchłej krwi
W jego krwi

Trupa żywego na tron posadzili
By śmierci oblicze na twarzach malować
Pierścień i klucze do rąk uschłych włożyli
Bo zamknąć chciał bramy na wieki

Przyjaciół wrogami dumnie nazwali
Miłość w nienawiść zmienili


Przyjaciół wrogami dumnie nazwali
Miłość w nienawiść zmienili
Strach wielki w sercu zasiali
By słowo ciałem przybitym się stało

Z desek przegniłych ołtarze stawiali
By ogień wieczny zapłonął
W śmierć nieskończoną zanurzyć kazali
By upodlić i ducha wyzionąć
Na gnicia wiecznego
Pastwę skazali
By utopić się na zawsze
W jego stęchłej krwi
W jego krwi
W jego stęchłej krwi