Peron Drugi

Zostań
Potrzebuję Cię tu
Potrzebuję Cię, potrzebuję Ciebie znów
To, co w sobie mam tylko ciągnie mnie w dół, dlatego

Zostań, potrzebuję Cię tu
Potrzebuję Cię, potrzebuję Ciebie znów
Poukładaj mi sny, jeden z nich napewno to my

Klikasz Ubera, nasz moment już dawno chyba uleciał
Byliśmy jak summer-couple, ale teraz nadchodzi zima stulecia
Mówi właściciel samotnego serca, w rogu mieszkania usycha monstera
Niby żyjemy, a z poczuciem winy, bo na szafce stoją po poległych zdjęcia

To, co po nas zostanie to gwoździe w ścianie
Mówiłem "dobrze, jest dobrze", ale kłamałem
Dzisiaj smutek mam w ksywie, smutek jak Sade
Czas płynie, płynie, ja coraz mniej wyjebane mam

Jak to się stało, że przestał mi z Tobą smakować Aperol
Dokąd zmierzamy, milczymy i chyba idziemy na rekord
Bardzo chciałbym wiedzieć, kiedy właściwie odjechał nam peron
Dlatego

Zostań
Potrzebuję Cię tu
Potrzebuję Cię, potrzebuję Ciebie znów
To, co w sobie mam tylko ciągnie mnie w dół, dlatego

Zostań, potrzebuję Cię tu
Potrzebuję Cię, potrzebuję Ciebie znów
Poukładaj mi sny, jeden z nich napewno to my

Kiedy mi odjechał peron i znaczyłem tylko zero
Było zimno, ciemno
Bolało wszystko wewnątrz
Bolało (wszystko, wszystko)

Morale wszystko jedno
Ty dałaś szansę, cancel culture na comfort culture
Tyle miałem za uszami, że nic już prawie nie słyszałem
A próżnia między osobami wytłumia lepiej niż ściany

Jedni zaliczają plany, inni zaliczają panny
Ja już tylko chcę zaliczać życie z Tobą do udanych
Lecimy na pociąg, czarną godzinę zmienimy na złotą
A czarnych godzin naprawdę mam potąd, naprawdę mam potąd

I nieważne dokąd, ważne z kim odtąd
Sami we dwoje, pociąg przyjechał na właściwe tory

Zostań
Potrzebuję Cię tu
Potrzebuję Cię, potrzebuję Ciebie znów
To, co w sobie mam tylko ciągnie mnie w dół, dlatego

Zostań, potrzebuję Cię tu
Potrzebuję Cię, potrzebuję Ciebie znów
Poukładaj mi sny, jeden z nich napewno to my