Pota

A Bèrghem se giösta ògne sitüassiù
co la parola pòta;
ü pòta l'è mèi de tate spiegassiù:
se schìa pò a' de parlà...
A Bèrghem per töte i necessità
gh'è la parola pòta
e quando ü l'sà piö, piö che sant ciamà
a l' dis adóma: " Pòta...".

Pòta, scomincia a dìl quando s'parlòta
pòta, pò se fenéss piö de dovràl
pòta, pò l'vé a 'l momènt che i dis che pòta
pòta, a l'è crepàt chèl animàl...

Ma töte i ólte che m' dìs pòta
m'gh'avrèss de netàs fò la bóca
pòta, i l' la dis i frà quando i se scòta
pòta, pòta Signùr, madói che mal!

A maiocà, a maià a l' maiòca
a l'è a laorà che lü a l' barbòta,
pòta, alura pòta ciàmel bambo...
pòta, a l' màia, a l' bìv e l' bala ol mambo.

Vamos col mambo!

Pòta, i dis che l'éra fiöl del Lèca
pòta, me l' dis a' quando m'fà cilèca
pòta, m'gh'à piö de dìl quando l'imbròi
l'è de tocàm ol portafòi;
pòta, o sedenò dopo la bòta
i me la dà 'mpunì piö sóta.
Perché arrivino da sinistra o da destra
le botte le danno sempre al centro.