ทานตะวัน

ในวันที่ฟ้าไม่เป็นใจ
เมฆปกคลุมรอบกาย
ไม่เห็นทางออก
ฉันเป็นดอกไม้ไร้จิตใจ
ต่อให้มีฝนชุ่มเย็นแค่ไหน
ไม่สนใจ
กลีบใบโรยร่วงไป
มีชีวิตเพียงแค่ใช้ไปวันวัน
ไม่เคยได้เจอกับแสงงดงาม
ที่ใครต่อใครได้เคยพูดกัน

จนวันที่ฉันเริ่มเข้าใจ
เลิกโทษฝนเลิกโทษฟ้า
และกลับมามองข้างกาย
มีเพียงแค่เธอเมื่อหันมา
ไม่ว่าจะเจอเรื่องใด
ฉันเพิ่งเข้าใจ
เธอคือคนที่เปลี่ยนความคิดให้กับฉัน
เมื่อวันที่ฉันได้พบเธอ

เธอคือแสงดวงตะวัน
ที่คอยมาแสนนาน
ให้ชีวิตคนอย่างฉัน
มีความหมายอีกครั้งหนึ่ง
จะส่องแสงไปทางใด
เธอจะเห็นรอยยิ้มตรงนี้รับแสงอยู่ไม่ไกล
ต่อจากนี้
ฉันจะขอดูและเธอเอง

โลกใบนี้กว้างใหญ่
เกินจะใช้ชีวิตเพียงลำพัง
เธอนั้นเป็นดั่งแสงงดงาม
ที่โอบกอดดอกทานตะวัน

เธอคือแสงดวงตะวัน
ที่คอยมาแสนนาน
ให้ชีวิตคนอย่างฉัน
มีความหมายอีกครั้งหนึ่ง
จะส่องแสงไปทางใด
เธอจะเห็นรอยยิ้มตรงนี้รับแสงอยู่ไม่ไกล
ต่อจากนี้
ฉันจะขอดูและเธอเอง

เธอคือแสงดวงตะวัน
ที่คอยมาแสนนาน
ให้ชีวิตคนอย่างฉัน
มีความหมายอีกครั้งหนึ่ง
จะส่องแสงไปทางใด
เธอจะเห็นรอยยิ้มตรงนี้รับแสงอยู่ไม่ไกล
ต่อจากนี้
ฉันจะขอดูและเธอเอง