ทุ่งร้างนางลืม
สายัณห์ สัญญา
ย่างเข้าเดือนห้า น้ำท่าก็แห้งขอดคลอง เมื่อยามได้มองผืนนาเป็นร่องแยกแตก ระแหง ต้นหญ้าสดเขียว ก็พลันแห้งเหี่ยวกรอบแดง ผืนนาหน้าแล้ง เหมือนดวงใจแห้งแยกแตกเป็นแผล ย่างเข้าเดือนห้า แก้วตาคู่รักเปลี่ยนใจ รู้ไหมว่าใครเฝ้าครวญหวนให้จิตใจปรวนแปร สิ้นความสดใส นั่งซึมขรึมใต้ต้นแค เหมือนคนพ่ายแพ้ หัวใจเป็นแผลรักเศร้าระบม ลืมหมดสิ้นรสรักเก่า น้องลืมร่มเงาใต้ต้นสะเดา และซุ้มลั่นทม น้ำแห้งเดือนห้า น้องก็หนีหน้าไปตามสายลม ทิ้งไว้เพียงกลีบลั่นทม ให้มันเฉาแห้ง เหี่ยวตาย ย่างเข้าเดือนห้า ท้องฟ้าแห้งแล้งเมฆลอย ผืนนาก็คอยน้ำฝนจะร่อยร่วงหล่น เรียงราย ดั่งหนุ่มคอยสาว เห็นทีจะเศร้าใจตาย น้องช่างใจร้าย หยามหัวใจชายทิ้งได้ลงคอ ย่างเข้าเดือนห้า ท้องฟ้าแห้งแล้งเมฆลอย ผืนนาก็คอยน้ำฝนจะร่อยร่วงหล่น เรียงราย ดั่งหนุ่มคอยสาว เห็นทีจะเศร้าใจตาย น้องช่างใจร้าย หยามหัวใจชายทิ้งได้ลงคอ