A Gdy Lecieli...

W niedzielne południe miasteczko drzemało
Rzucone w zaciszną dolinę
I pewnie by cały dzień Boży przespało
Lecz ktoś przyniósł straszną nowinę

W niedzielne południe ożyło miasteczko
I wstali i duzi i mali
Pobiegli gromadnie na łąkę za rzeczką
Gdzie statek kosmiczny się zwalił

Gdy lecieli nie myśleli kto z kim biegnie
Biegł ksiądz razem z sekretarzem w jednym rzędzie
Milicjanci i złodzieje przed wyrokiem
Prostytutki i dewotki równym krokiem

Biegli młodzi ZSP owcy pod krawatem
Oraz młodzież niezrzeszona w spodniach w kratę
Dwaj członkowie byłych związków zawodowych
A na końcu stary członek związków nowych

Dobiegli i patrzą i oczom nie wierzą
Dym z dziury się w ziemi dobywa
A na łące jakieś dziwne części leżą
I głos się spod ziemi odzywa

„Do jasnej cholery pomóżcie ludziska
Sam nigdy nie wyjdę z tej dziury"
Poznali go wszyscy nie z głosu to z pyska
To dyrektor domu kultury

By sprawę wyjaśnić powiedzieć chcę tylko
Że z trudem dyrektor ocalał
Od dziecka skrzydełek zazdrościł motylkom
Powtórzyć chciał wyczyn Ikara

Maszynę zbudował skok z drzewa wykonał
I z hukiem na ziemię się zwalił
A naród o mało ze śmiechu nie skonał
Lecz wszyscy osobno wracali

A gdy lecieli nie myśleli kto z kim biegnie
Biegł ksiądz razem z sekretarzem w jednym rzędzie
Milicjanci i złodzieje przed wyrokiem
Prostytutki i dewotki równym krokiem

Biegli młodzi ZSP owcy pod krawatem
Oraz młodzież niezrzeszona w spodniach w kratę
Dwaj członkowie byłych związków zawodowych
A na końcu stary członek związków nowych

Gdy lecieli nie myśleli za kim biegną
Biegli stadem więc im było wszystko jedno
Gdy lecieli nie myśleli dokąd biegną
Cel nieważny był bo w biegu tkwiło sedno
Gdy lecieli nie myśleli nie myśleli nie myśleli