The Combajn Bizon

Już na polu wstawał świt
Wdzierał się w tę noc jak zgrzyt
Budził nas zabierał sen
Nastał nowy nowy dzień
Antek oczy przetarł i
Kalesony zdjął ze drzwi
Z trudem się wcisnął w nie
Myśląc nie nie będzie źle
Z kubła zimnej wody łyk
W gardło wdarł się niby krzyk
A chleb choć czerstwy był
Smakował mu dodawał sił
Jajecznica z jajek trzech
Do szaleństwa wzburzyła krew
Pierwszy kogut zapiał już
Gdy kończył jeść on błyszczał tuż

Jego kombajn Bizon
Jego kombajn Bizon

Kierownicę ujął w dłoń
Przeżegnał się beret na skroń
W stacyjce kluczyk raz i dwa
I spalin kłąb i silnik gra
Już na polu za łanem łan
I wykonany za planem plan
A w sercu radość albo gniew
Słoneczko mu gdzieś zza drzew

Na jego kombajn Bizon
Na jego kombajn Bizon

Do południa z nieba żar
A on tak chciał ze wszech miar
Aby nic ani kłos
Na polu tym by całą noc
I wokół dawno ciemno już
Na spracowanym czole kurz
A on przed siebie ciągle gna
W Księżyca blasku czerwienią gra

Jego kombajn Bizon
Jego kombajn Bizon
Jego kombajn Bizon