Kalla Kantuz

Kalla kantuz ogi petik uztari' agorriletan
Maiteaganik etcherakoan entzun izan dut bortzetan
Amodioak bainerabilkan haren athe leihoetan

Amodioa, amodio nahi duenak har diro
Nik batentzat hartu dut, eta sekula ez utziko
Ez sekula, tonbaren barnen sarthu artino

Kukuiak umeak chilho ttipian haritz gainean
Ama, ni ere nahi niz ezkondu adinak ditudanian
Ene lagunak eginak dire joan den aspaldi handian

Primaderan zoinen eder brioletaren loria!
Aspaldian nik eztut ikhusi neure maitiaren begia
Balinba gaichoak eztu ahantze niri eman fedea

"Orhoitzen nuzu, orhoitzen, ez zatazu ahantzten
Madalena batek bezanbat munduian dut sofritzen
Jaten dudan ogia ere nigarrez dut trenpatzen."

"Gaua ilhun, bidia luze, ezdea phena handia?
Zure ikhustera jiten gira, izar charmagarria
Borta irek' aguzu, zuk, tendreziaz bethia."

Gaua luze izanagatik, argi mentsik ez dugu
Izar charmagarri hura leihoan omen dagozu
Gu etchian sarthu artino harek argituren derauku"