Treklorrielied

Alleen in 'n kamer met 'n eie verhaal
In stof kringe van portrette teen wit mure
Klink die skim geding van mense in stomheid verdwaal
Uit die flikkering van minute en van ure

Die beswyming van die kamer word in stilte verslaan
Deur die leemtes waar die huisraad eens gepronk het
Waar seuntjies sonder sorge die weegskaalspel leer speel het
Met reëls wat nuwe huurdes nooit verstaan nie

Maar die soeklig streep die sonskyn, skrywe woorde teen die muur
Soek 'n wysie in die waai van die wind
Vir 'n liedjie vol van vreugde en sierade wat ek vind
In stapels op die vloere van my hart