Adyam Thammil

ആദ്യം തമ്മിൽ കാണും ഞൊടിയിൽ
കൊതിച്ചു നിന്നെ മിന്നും മുത്തേ കണ്ണിൻ മണിയേ
ആരും കാണാ നേരം പതിയേ
അടുത്തുവന്നു മെയ്യിൽ ചേരാനുള്ളം പിടയേ

ഇടതൂർന്നു പെയ്യും തോരും മഴപോൽ
ഇടനെഞ്ചിൽ ഈണം നെയ്യും കുളിരേ
നിന്നിലലിയാൻ മാത്രം ഞാൻ
പിറന്നുവെന്നു തോന്നി
ഇന്നീ നിമിഷം

കരളിതിൽ നീ എഴുതുകയായ് പുതിയൊരു കാവ്യം
വിരലുകളോ മൊഴിയുകയായ് പ്രണയസ്വകാര്യം
കരളിതിൽ നീ എഴുതുകയായ് പുതിയൊരു കാവ്യം
വിരലുകളോ മൊഴിയുകയായ് പ്രണയസ്വകാര്യം
നിധിയായ് ഇനി നിന്നെയെന്നുമേ
ഉയിരേ അകമേ കാത്തുവെച്ചിടാം
ഞാൻ

നമുക്കു പങ്കിടാൻ കിനാവുകൾ കുറിച്ചുവച്ചതും
മുറിഞ്ഞിടുമ്പോഴും വിമൂകമായ് ഒളിച്ചുവച്ചതും
നിനക്കു നിഴലായ് എന്നെ ഞാൻ ഒതുക്കിവച്ചതും
നിന്നിലലിയാൻ മാത്രം ഞാൻ
പിറന്നുവെന്ന തോന്നൽ കൊണ്ടെൻ കനവേ

ധ ര  ധ ര  ധി ര   ന ന  ധി ര ന ന ധി ര ന ന  തന ധി ര
മറയുകില്ല ഏതു മഞ്ഞിലും പഴയവഴികൾ
കൊഴിയുകില്ല ഏതു നോവിലും മനസ്സിന്നിലകൾ
പൊലിയുകില്ല നീ നൽകിയ മധുരനിമികൾ
നിന്നിലലിയാൻ മാത്രം ഞാൻ
പിറന്നുവെന്നു തോന്നും ഈ ദിനങ്ങൾ