Siklo

Panibagong araw para sa bagong luwal, wala pang muwang at nalalaman
Mga mata na katamtaman pa lang ang naaaninagan, laging inaantabayanan
'Di sila magkanda-ugaga pag ngumawa na, hirap mapatahan
'Di pa gumagana yaong pang-unawa upang mapaliwanagan
Mas dapat munang paarawan
Tagal ko ring tulog bago pa tuluyan na masipat 'tong mundo
'Kakapagod nga naman ang makipag-unahang maging supling at mabuo
Sa simula pa lang likas na yatang magulo
Sinulid sa noo, kapag sinisinok
Animo'y simbolo na halos butas ng karayom din ang aking nilusot
Ngayon kalinga nila ang syang aking pahinga na sinusulit ng husto
Masungit na sumpong sa panahong nag-uusbungan na ang mga ngipin
Hinaharot na agad mula pagkagising at kusa nang naisip palayaw nila sa'kin, dala ng panggigigil
Alam na rin ang kasunod
Pag lusog ko ay binati, dapat may pwera-usog
Sa mga unang hakbang, ilang ulit nasubsob
Pampalubag ng loob, kasama daw sa paglaki ang mauntog
Nasasaktan subalit mas lalong nasusubok
Gumapang at kumapit sa'n man mapatukod
Gabay para matuto kung pano ibalanse mga binti kong gamit hanggang sa humarurot
Tila humayo pabulusok
Kulit na binabase sa bilang ng puyo ko
Kita rin sa dami ng galos saking tuhod
Dala ng sinasabing katigasan ng ulo
Maglaro lang lagi, walang pake sa gutom
Basta makasali, asarin man pag burot
Biglang tatawagin, mag-aamok sa utos
Tulog sa tanghali para sa'kin bangungot
Naiiyak nung hinatid sa unang araw ng klase
Naninibago at takot pang makibahagi
Hanggang sa manlimahid ang uniporme sa dumi na sya na ring magsasabi kung gano ba kaligalig
'Di naglaon, naging maayos at nagkaro'n din ng panlasa
Sa pagbabaro, naging magarbo sa pinapormahang pantasya
Dahan-dahang lumaswa ang pagnanasa
Pagbabagong magbabaon pa ng mas maraming sala
Na kadalasang nagmumula sa tukso ng pakikisama
Panibagong araw, panay kabulastugan, 'kala mo lahat ay nalalaman
Kapusukan na syang ugat ng kasalanan
Mapariwara man, laging inaantabayanan
'Di sila magkanda-ugaga, pag gumagala, 'di malaman kung nasa'n
Hanggang lumala, madalas inuumaga, masaya pang sinasayang ang panahon ng kalakasan
"Ang hina ko sayo!"
Ilan lang sa salita na madaling nagpatango
Pakitungo'y tinimbang kaya puro pabigat naman ang sermong natamo
Naging mas malapit pa kung sa'n pinapalayo
Sa gimik at lango, sarili'y bilanggo
Hithitan o lagok, minsan may mga tagpong naging umaatikabo
Lahat nag umpisa at nagmula lang din sa mga tikimang patago
"Biktima lang po!", kat'wirang pabiro pa sa mapanghusgang paligid
Unti-unting pinatino rin ng pag-ibig
Buti may kabingig, syang nasandalan nung tumalikod na sa hilig
Sa mabilisang pagbuod
Nagbunga ng paslit ang dalawang pinagbuklod
Nagsama't nagdaan sa sagana at lugmok
Ligaya o lungkot, pagmamahalan at samaan ng loob
Buhay miserable't dun na nga natutong
Kita ay sumahin sa lumalagong konsumo at paggugol
Bayaring marami, dapat lumagari bago pa may maputol
Hanggang yumabong pa ang puno
Nagsanga ang lahi, ugat na may dugo ko
Swerte kung sakaling umabot pa sa puntong
Masilayan aking mga apo sa tuhod
Matandang ulyanin, tanging matutulong
Makapagmungkahi ng payo at panuto
Sa mga suliraning minsang nasalubong
Bago pa sumapit ang aking paghuhukom
Mga iyakan pag hatid ng mabagal na karwahe
Pagtapos ng buhay, meron pa bang mangyayari?
Tanong yan ng marami, nalaman ko ang sagot at ang sunod na bahagi ay 'di ko na masasabi
Tayo ba'y kaluluwang may katawan na saplot?
Matapos husgahan, parusa ang panaklob
Batay sa mga kasalanang nagawa at sangkot
O sadyang abo na lang o natakpang alabok
Hiwaga o agham, ano nga bang mas angkop?
Buhay na walang hanggan ba ay mahahagkan ko?
O mabubura lang din mga nangyaring tagpo't
Iluluwal na lang ulit sa panibagong anyo